موسویان می‌افزاید: بسیاری بر این باورند که نظام ایرانی‌ها تنها توسط انگیزه‌های مذهبی به پیش می‌رود. این ارزیابی نادرست است. در زیر لایه سطحی باورهای مذهبی، ایرانیان عمیقا ملی‌گرا هستند. آنها خود را به عنوان کشور بزرگ در نظر می‌گیرند، کشوری که مفتخر به این است که گهواره تمدن بوده، دارای فرهنگی غنی است و تاریخی چند هزار ساله دارد؛ کشوری که در زمینه‌های مختلف علمی، پزشکی، نجوم، ریاضیات، هنر و موسیقی در سطح جهانی نقش‌آفرینی و اثرگذاری داشته است. تمامی این ویژگی‌ها به یک ملی‌گرایی متعالی که از سوی ایرانیان اتخاذ شده است، منجر می‌شود. پس زمانی که کنگره یا دولت ایالات متحده تلاش می‌کنند با استفاده از تهدید و ارعاب ادعای برتری کنند یا تلاش می‌کنند دولت ایران را با تکرار بی‌نهایت عبارت‌پردازی‌ها و اظهارات خود در مورد اینکه «تمامی گزینه‌ها روی میز است» تحقیر کنند، حس قوی غرور ملی ایرانیان جریحه‌دار می‌شود. چنین رفتاری از سوی آمریکایی‌ها دیدگاه آیت‌الله خامنه‌ای را مبنی بر اینکه آمریکا به دنبال یک رابطه عادلانه و متوازن نیست تقویت می‌کند و همانطور که وی تشریح کرده است، آمریکا به دنبال یک رابطه ارباب و رعیتی است.
موسویان آنگاه نوشت: با این حال، علیرغم دیدگاه بدبینانه آیت‌الله خامنه‌ای درباره سیستم سیاسی آمریکا، رفسنجانی و خاتمی هر دو به شکل واضحی به دنبال مصالحه با ایالات متحده بودند. رفسنجانی به سختی تلاش کرد تا بتواند به این هدف برسد و «تأکید کرد اگر سیاست‌های آمریکا به درستی اصلاح شود، از سرگیری روابط با واشنگتن با اهداف ایران تناقضی نخواهد داشت.» رفسنجانی تمامی تلاش خود را برای پایان بخشیدن به بحران گروگان‌گیری لبنان انجام داد، با این امید که جورج بوش (پدر) رئیس‌جمهوری آمریکا پایبندی وی به سیاست «حسن‌نیت، حسن‌نیت را در پی خواهد داشت» را ارج نهد اما وی در این امر ناکام ماند. (بعدها) تحت اشراف خاتمی، ایران با امید مصالحه، به ایالات متحده در افغانستان کمک کرد و زمینه وسیعی را برای چانه‌زنی ارائه داد، اما دولت جورج دبلیو بوش (پسر) آن را رد کرد. آیت‌الله خامنه‌ای هر چند بدبین بود، اما این تلاش‌ها برای مصالحه را با مانع مواجه نکرد.
موسویان یادآور شد؛ آیت‌الله خامنه‌ای این‌طور بیان می‌کند که هدف ایالات متحده از گفتگوهای دو جانبه با ایران ناشی از علاقه آن به حل مشکلات و نزاع‌های دو کشور نیست. درک وی به این گونه است که آمریکا اگر حس کند در این مذاکرات، ایران حاضر به پذیرش دست برتر آمریکا نباشد، واشنگتن با حفظ گزینه نظامی، تهدید، ارعاب و نهایتا کنار کشیدن، وارد مذاکرات می‌شود.
منبع: فردا
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
